PELTEK DÜŞÜNCELER

Söz-
cükler kilitliyor
dilimizi, konuşamıyo-
ruz, konuşamayınca anlata-
mıyoruz anlaşılmayı bekleyen mavi,
siyah gözlerdeki ölüm çığlıklarının mutlu
çığlıklara dönüşeceği zamanları. Sınırların ötesinde
sınır çizgilerinin, derin vadilerin, yüksek dağların kestiği
öykülerin sırlarını dinlemek istiyoruz kalemdarlaran. Bir gün açığa
çıkarak tüm yaşanmışlıklarımızla önümüzdeki engellerden, tel
örgülerden, mayın tarlalarından arınık, tüm coğrafyada yıldızların
ipekleştiği, güneşinvbillurlaştığı, bilgeleşen her ışığın yol levhası
olduğu bir gündevbuluşmak istiyoruz. Varlığı zorunluymuş gibi
algılatılan amavolmadığında eksikliği hissedilmeyecek olan her
şey kalktığında gel sen de konuş sen de anlat denecek bir günün
özlemiyle bekliyoruz. Kalbinden geçene güzel olana dair, iyi olana
dair, merhamet mutlaka olsun anlat, sayfası hiç açılmamış hikâye-
leri, atalarının nesillerine anlatamadıklarını anlat. Bir gün özgürce
tüm renklerin bir arada olduğu tıpkı çiçek tarlalarında el ele tutuş-
muş çiçekler gibi, kıskanmadan, kıskanılmadan umutlarımızın
birleşeceği güne gülerek bilgeliğin ve sevginin etrafında çağlayan
su sesleri gibi, derelerin birleşerek döküldüğü deniz gibi, beraber-
ce aşkın bin bir türlüsünü denizlere söyleyerek dalgaların deniz
aşırı kıyılara götürmesini, evrenselliğin bütün insanların kalplerini
birleştireceği günü hayal ederek dile dökmeliyiz umutlarımızı.
Birimizin yolu diğerine, ötekimizin yolu bize yol olsun.