KUR'AN'DA KENDİNİ ARAYAN İNSAN

MEN BENDE-İ KUR'ÂNEM

Men bende-i Kur'ânem eğer can dârem

Men hâk-i râh-i Muhammed Muhtârem

Eger nakl kuned cüz in kes ez güftârem

Bîzârem ez o, ve ezi an suhan bîzârem

Ben yaşadıkça Kur'an'ın kölesiyim

Ben, Hz. Muhammed Mustafa'nın yolunun tozuyum

Biri benden bundan fazlasını naklederse

Ondan da şikâyetçiyim, o sözden de şikâyetçiyim

Keşke herkes bugün Mevlânâ Hazretleri gibi Kur’an’a köle olmayı tercih ve kabul etse. Bütün meseleler, âsân olur, hallolur ve biter. Lâkin şu var ki, bu mübarek zat sanki bugünleri görmüş gibi, yukarıdaki mısraları hem diliyle hem de kalemiyle ifade etmek ihtiyacını hissetmiş.

Öyle ya! Düğünlerde, otellerde, salonlarda, kutlama günlerinde ‘‘Sema‘ yı turistik dans hâline getirenlerden şikâyetci olmaz mı? Bir de Mevlâna;‘yı sadece ve sadece ‘‘hümanizmin şâhı‘‘ olarak gösterenlerden şikâyetci olmaz mı? Halbu ki o, şahların padişahına kul köle olmuş büyük bir zattı. Beni bundan naşka biri olarak görmeyin ve anlatmayın demiyor mu?

Allah bizler de Mevlâna hazretleri gibi, Allah’a, İslam’a ve Kur’an’a köle olanlardan eylesin.