BİR GÜN ELBET

Dünyaya düştüğü günden beri

Yeni bir cennet arayışında insan

Bu uğurda hikâyeler biriktiriyor

Yetmiyor, anda kalıp seyrediyor

Her şeye rağmen yürüdüğü bu yolda

Güzel görmeye, güzel düşünmeye,

Düşse de güzel düş/mey/e çabalıyor

Dahası, anlaşılmak istiyor insan

Hüznünü, sevincini, sevgisini paylaşmayı

Dünya küfesini sırtlayabilmeyi

Huzura erebilmeyi diliyor sadece

Solmayan Umutlar taşıyor cebinde

Ve inanıyor çocuk saflığıyla

Bir gün elbet çiçek açacak o umutlar