BEŞ AYNA

Çiğdem, Çitlembik lakabıyla müsemmaydı, cevvaldi, kuyruğu her daim
dik tutardı. Köşeleri yoktu. Yıllarca seyis maharetiyle hayatının yularını
bir gergin bir gevşek bırakıp doludizgin koşmasa da bir şekilde yol
almayı başarmıştı. Bir gölge bulup nefeslenmek istese de bir gözünü
daima açık tutmak zorunda kalmıştı. Kimseye tam olarak güvenememiş,
duygularını açık etmeyi zayıflık bilmişti. Yalnızlık, onun eşi bulunmaz
öğreticisi olmuştu. Zaman zaman yalnızlığı görmezden gelmiş, ölümün
çörek otu ve gülsuyu kokulu soğukluğunu hissetmesine rağmen korku
ve ön yargıya öğrencilik etmeyi yeğlemişti. Her kadın gibi onun da fıtrat
cephaneliğinde gizlediği özel silahları vardı. Yirmi yedi yıllık ömründe
karşılaştığı tüm tehditlere göre özenle seçilmiş silahlar.