ŞİİR ŞİİR ENBİYA

Âdem,
Var olan
Âdem,
Hayat,
Âdem, mutluluk,
Âdem tövbe,
Âdem,
Eşref-i mahlukat demek. Âdem,
Havva demek,
Âdem,
Hâbil demek, Kâbil demek Âdem,
Vatan özlemi demek.
Hani cennette yaşıyorlardı ya Havva ile
beraber
“Yiyin, için, gezin, dolaşın. Ama şu ağaca
dokunmayın,”
Denmişti ya onlara,
Şeytan da onları
Kandırmıştı ya,
Şeytan onları nasıl kandırdı?
Onları isyana nasıl sürükledi?
Ölümsüz olma vaadiyle tabii ki!