Bir Çift Beyaz Kartal

BİR ÇİFT BEYAZ KARTAL Hangi yayla yeşil, nerde keklik çok Gel seninle orada olalım çocuk Kayalar, kayalar… sırt sırta vermiş; Kimi yeni mürit, kimisi ermiş. Otlar dalgalansın biz yürüdükçe Sular düze insin kar eridikçe, Gün burnunda bana mavi mavi gül; Ağız-burun lâle, kaş ve göz sümbül. Doruklardan doruklara sekelim, Bir elim göklerde, sende bir elim; İkimizin yüreciği bir atsın, Bizi gören bin katarak anlatsın. Hangi yayla karlı, nerde çiçek çok Gel seninle orda olalım çocuk. Bulutlar, bulutlar… iç-içe girmiş Bulurlar ki göğe perdeler germiş; Çiğdem devşirelim, çiçek biçelim Susayınca hep ezgiler içelim Batmasın eline bir gül dikeni Sen he beni kolla, bense hep seni. Çıkıp yükseklerden taş bırakalım, Kopan sese, kalkan toza bakalım, Tavşanlar ürkerken bu gürültüden Kaçan tavşanlara ıslıklar çal sen. Hangi yayla yüce, nerde kavga yok Gel seninle orda uçalım çocuk; İster Maraş olsun, ister Erzincan, Sonsuzluk düşüne set değil mekân. Başın omzumda, omuzum gökte Ölüm bir ak çiçek bu özgürlükte, Yaşamaksa bir ışık cümbüşüdür, Çağıl çağıl akan sevgi düşüdür. Hani, gökyüzünün toy vakti olur, Kaynaşırlar yıldızlar bulgur bulgur; En uzak nereyse ora gidelim, Bulutları yara yara gidelim.